Testimonio de uno de los detenidos//Testimony from one of the arrested tourists

Wednesday, February 3, 2010

pressemeddelelse

Zaterdag januari 30, 2010

Persbericht

De dag van 28 januari zo rond 9:00 uur waren wij, Andrea Caraballo,
Guadalupe Rodriguez Lopez, James Wells en Jennifer Lawhorne, ijs aan
het eten op de Zocalo(stadsplein) van Oaxaca. Op dat moment herkende
een van ons het gezicht van de gouverneur die minder dan 3 meter van
ons af stond. Zijnde een vriend van Brad Will, een Amerikaanse
(Indymedia) journalist die werd vermoord in Oaxaca in 2006, nam een
van ons van de gelegenheid gebruik dat de gouverneur nabij stond, om
vragen te stellen over de zaak van Brad Will, welke tot de dag van
vandaag nog steeds niet is opgelost. We kregen geen reactie van de
gouverneur, die bleef lopen en wij vervolgden wandelend op de Zocalo
met onze ijsjes. Vijf minuten later werden we omsingeld door tussen
de zes en acht politie-agenten, sommigen in officiële uniform en
anderen gekleed in burger, die ons bevalen onze id's te tonen en met
hen mee te wandelen naar een gemeentelijke politie pick-up. De
politie dwong ons om in te stappen aan de achterkant van de pick-up
patrouille en we vroegen hen waarom ze ons meenamen en waar ze ons

naartoe zouden brengen. De politie weigerde om ons enige informatie
te geven. We waren eigenlijk heel bang en bezorgd over onze
veiligheid.

Na gedurende een half uur te hebben gereisd, bereikten we het
politiebureau in Santa Maria Coyotepec aan de rand van Oaxaca. We
gingen binnen en ze namen foto's van ons en stelden ons vragen. Wij
eisten de aanwezigheid van een advocaat, wat ons werd geweigerd. We
verbleven daar een uur, omringd door gemaskerderde politieagenten
die ons vernederden en bedreigden. Daarna gingen we terug naar de
patrouille-wagen en zonder ons te vertellen waar we heen gingen,
verlieten we de politiepost. Ze stopten een half huizenblok voor de
Procureur-Generaal van Justitie van Oaxaca, die ons beval om onze
spullen achter te laten in het donker van de straat en we weigeren
dat te doen, terwijl ze ons erop aandrongen dat ze ons opnamen met
een kleine videocamera. Ze brachten ons in de kantoren van de PGJ en
bevalen om onze bezittingen bij hen achter te laten en een voor een
te delareren zonder de aanwezigheid van onze advocaat. We bleven
onvermurwbaar dat we niets zouden doen tot de aankomst van onze advocaat.

Na meer dan een uur te hebben gewacht, leiden ze ons naar een kamer
waar we zogenaamd met onze advokaat konden spreken. Terwijl we in
die kamer waren, werd de aanklacht voorgelezen en tot onze verbazing
werden we beschuldigd van het slaan van en schade toebrengen aan
twee politieagenten. Het document vorderde onze arrestatie en zonder
een telefoontje aan onze advokaat duwden en sleurden ze ons, de pols
van een van de vrouwen. verdraaiend. Zo werden we we naar de cellen
genomen, op dat moment 12:30 's nachts zijnde.

Om 1:30 's nachts konden we de advokaat Jesús Alfredo López García

zien, die we erkend als onze verdediging. Vanaf dat moment wisten we
dat we daar de nacht zouden doorbrengen. Al die tijd bleven ze
doorgaan ons te intimideren en te vragen wat we hadden gedaan om
daar te zijn, hielden wij aan dat we niets hadden gedaan om te
worden opgesloten, omdat we geen enkele misdaad hadden begaan.
Ontredderd probeerden we te slapen op de koude vloer van onze cel.

De volgende dag, vrijdag 29 januari, was de aanklacht gegroeid en de
vermeende incidenten toegenomen, een van ons namen ze mee voor een
verklaring en ingelicht dat we werden beschuldigd van het aanvallen
van 2 politieagenten en beschadiging van radio-apparatuur ter waarde
van omgerekend ca. US$3000. Wij hielden vast aan ons recht om niet
te getuigen. Om ongeveer 4 uur 's middags werden we door onze
advokaat geinformeerd dat we wegens gebrek aan bewijs vrijgelaten
zouden worden, zonder boete te hoeven betalen en zonder aanklacht,
maar dat we ter beschikking zouden worden gesteld aan de
Migratie(douane) autoriteiten. Bij aankomst op de immigratie-
kantoren in het centrum van de hoofdstad, toonden we onze paspoorten
en visa, waardoor we vlot werden vrijgelaten.

De Amerikaanse consul (in Oaxaca), Mark Leyes nodigde ons dezelfde
dag uit om hem te bezoeken op zijn kantoor, toen hij hoorde wat er
gebeurd was. Wij lichten hem in en hij vertelde dat het hem spijt
dat zulke dingen ons zijn overkomen.

We bedanken de advocaat Jesús Alfredo López García, de Voorzitter
van de Mexicaanse Protectoraat voor de Mensenrechten, onze vrienden
en familie voor hun steun en liefde uitgedrukt.


Andrea Caraballo, Guadalupe Rodriguez Lopez, Jennifer
Lawhorne en Jimmy Wells.

Monday, February 1, 2010

Communiqué de presse

Samedi 30 janvier 2010



Jeudi 28 janvier 2010, aux alentours de
21h, Andrea Caraballo, Guadalupe Rodriguez Lopez, James Wells y
Jennifer Lawhorne, nous trouvions au Zocalo (place centrale) de
Oaxaca en train de manger une glace. A ce moment, l'un de nous a
reconnu le gouverneur Ulises Ruiz Ortiz, qui se trouvait à moins de
3 mètres de nous. Etant un ami de Brad Will -un journaliste
étatsunien assassiné en 2006- l'un de nous a profité du moment
pour interroger le gouverneur sur « l'affaire Brad Will »
qui n'est toujours pas réglée judiciairement. Le gouverneur a
poursuivi son chemin sans donner de réponse. Nous avons nous même
continué notre balade sur le Zocalo en mangeant nos glaces. Cinq
minutes après, entre six et huit policiers, certains en uniformes et
d'autres en civil, nous ont entouré, demandé nos papiers et nous
ont demandé de les suivre jusqu'à une camionnette de police
municipale. Ils nous ont forcé de monter dans le fourgon, nous
demandant où nous allions.
Nous étions réellement préoccupés
pour notre sécurité.




Ensuite nous avons roulé une demi
heure jusqu'au centre de police de Santa Maria Coyotepec, à la
bordure de Oaxaca (la ville -ndt). Nous sommes entrés, ils nous ont
photographié et ont commencé à nous poser des questions. Nous
avons exigé la présence d'un avocat, et cela nous fut refusé. Nous
avons passé une heure encerclés par des policiers qui nous ont
humilié et menacé. Ensuite ils nous ont à nouveau fait monter dans
la camionnette, et sans nous dire où nous allions, nous sommes
sortis du poste de police. Ils se sont arrêtés près de la
Procuraduría General de Justicia estatal (genre de ministère de
justice -ndt). Ils nous ont ordonné de laisser nos affaires dans la
rue obscure. Comme nous refusions de le faire, ils ont commencé à
nous filmer en insistant pour que nous le fassions. Ils nous ont
amené dans les bureaux de la PGJ, et nous ont demandé de leur
laisser nos affaires. Puis ils nous ont dit que nous passerions un à
un, sans avocat, pour faire nos déclarations. Nous avons maintenu
que nous ne déclarerions rien sans avocat. Après une attente de
plus d'une heure, ils nous ont conduit à une pièce où il était
supposé que nous pourrions parler à un avocat. Là, ils ont lu les
charges qui étaient retenues contre nous. A notre grand étonnement
nous étions accusés de coups et blessures sur deux agents de
police. Dans ce document on ordonnait notre arrestation. Sans appeler
notre avocat, ils nous ont poussé vers les cellules et ils ont tordu
le poignet d'une des femmes. Il était environ 00h30.




Vers
01h30, nous avons pu parler à Jesús Alfredo López García, que
nous avons reconnu comme notre avocat. C'est à ce moment que nous
avons su que nous allions passer la nuit en cellule. Ils continuaient
de nous intimider, nous demandions ce que nous avions fait pour être
arrivés là. Nous continuions à maintenir que nous n'avions rien
fait qui mérite de nous avoir emprisonné, car nous n'avions commis
aucun délit. Nous avons ensuite tenté de dormir sur le sol froid de
la cellule, emplis de confusion.




Le
lendemain, le vendredi 29 janvier, les charges retenues contre nous
s'étaient additionnées d'autres délits. Ils ont poussé l'une
d'entre nous à déclarer que nous avions frappé deux policiers et
endommagé une radio de $35000 (environ 2000€ -ndt). Nous nous
sommes réservé le droit de ne rien déclarer. Vers 16h, notre
avocat nous a informé que faute de preuves, ils nous laissaient
libres, sans payer de caution et sans charge retenue contre nous,
mais que nous étions mis à disposition des services de migration.
Arrévés aux bureaux de migration, nous avons montré nos passeports
et visas, puis sans perdre de temps, sommes retournés en liberté.




Le
consul des Etats-Unis, Mark Leyes, informé de la situation, nous a
invité le jour même à son bureau afin de nous faire part de sa
déception que de telles choses se soient passées.
Nous
voudrions remercier l'avocat Jesús Alfredo López García, président
du Protectorat mexicain aux Droits de l'Homme, nos amis et famille
pour leur aide et leur tendresse.



Andrea Caraballo, Guadalupe Rodríguez López Jennifer Lawhorne y Jimmy Wells.